Ζει ο βασιλιάς Αλέξανδρος;

Eίμαι Μπαρμπέιντος με τον Paul και τη Χριστίνα. Βαριόμαστε του θανατά καθόσον τα λεφτά εκτός από μαλάκα (μαλθακό) σε κάνουν πολύ μαλάκα (μαλάκα)και έχεις αυτή την τραγική έλλειψη νοήματος σε οτιδήποτε κάνεις πλην του να απαγγέλεις ΤηλέμαχοΧυτήρη σε δαχτυλικό, ιαμβικό και παιωνικό ρυθμό, ενιγουει, βαριόμαστε σε σημείο που ενώ ο Paul σφαδάζει από τον πόνο γιατί έχουν μουδιάσει τα γεννητικά του όργaνα (sic) δεν κάνει ένα έτσι το ρεμάλι να κινηθεί, ούτε κι εμείς του χώνουμε μια σφαλιάρα να βγάλει το σκασμό.
Από την άκρη του δρόμου πλησιαζει ψηλόλιγνη αντρική φιγούρα.
Θα έλεγα Μπολιβάρ ωραίος σαν Έλλην, αλλά ο καθηγητής μου θα μου κόψει τον κώλο αν ξεφτιλίσω τον στίχο, για αυτό δεν το λέω.
Από την άκρη του δρόμου πλησιάζει (κι άλλο) ψηλόλιγνη αντρική φιγουρα με circle crop γενειάδα.
Είναι ο Αγαμέμνονας Πορφυρογέννητος.
(Μα αυτό το παιδί είναι παντού;)
Μας κοιτάζει με συμπονετική απορία.
Εμείς όχι.

Συνεχίζει το δρόμο του ενώ πίσω του φυτρώνουν μικρέςςςς πράσινεςςς μολόχεςςςς.
Ο Paul αποφασίζει να πεθάνει και κρατάει την αναπνοή του, αλλά είναι αλλεργικός στις μολόχες και αρχίζει να φτερνίζεται σαν τρελλός φορτηγός.
Σκατά!
Του χρόνου θα πάμε στην Προεδρομάνα Κένυα.