Πέμπτη 9 Οκτωβρίου 2008

Μεγάλη ιστορία.

by R. M.

(ακατάληπτη ομιλία) reservoirdogs ενώ η δύσκολη ώρα ήταν 12:03 π.μ.

2 σχόλια:

Μαυρος Σκυλος είπε...

Ακούστε με πως έγινε και φτάσαμε ως εδώ
Αυτό που θα σας πω δεν ειν’ωραία ιστορία
Δε θα’χει οδηγό του την πουτάνα την αιδώ
Και στο μυαλό δε ακουστεί μεγάλη ιστορία

Δεν είμαστε τα ζώα που νομίζουνε αυτοί
Δεν είμαστε αναίσθητοι πιονάκια τελειωμένα
Μόνο ποντάραμε πολλά στην ελπίδα σα τυφλοί
Και τα όνειρα μας είδαμε ανέλπιδε χαμένα

Μα θα σου πω τώρα ένα μεγάλο μυστικό
Που σ’αλλους σα και μας θέλω να μοιράσεις
Τα όνειρα μας είναι ένα όπλο μαγικό
Που μ’αυτό ότι σου αξίζει θα αδράξεις

12:31 π.μ.
Ανώνυμος είπε...

Πριν από μερικά χρόνια θα `ταν το 2004 η το 2005 δεν θυμάμαι καλά τυχαία σκαλίζοντας στο internet ανακάλυψα το site κάποιου άγνωστου για μένα (http://www.geocities.com/roberto_55_gr/index2.htm) , πλημυρισμένο από όλα τα χρώματα του γκρίζου.
Ακόμα και σήμερα η φωτογραφική δουλειά του γίνεται αφορμή προσωπικής απόλαυσης και έμπνευσης. Τον Roberto δεν τον γνώρισα ποτέ , παρόλο που με άφησε να ψηλαφίσω τις ποιο ευαίσθητες χορδές του ανοίγοντας μου μια χαραμάδα σε έναν δικό του προσωπικό κόσμο. Έγιναν πολλες προσπάθειες από μέρους μου να υπάρξει διάλογος η τουλάχιστον να ξα να κοιτάξω τον κόσμο του αλλά μάταια.
Πάντα με γοητεύουν οι συγκυρίες. Θεωρώ ότι τυχαία ζούμε και τυχαία συναντιόμαστε η χανόμαστε στην λήθη. Έτσι πάλι σήμερα τον ξανασυνάντησα εδώ σε μια παλιά γνώριμη για μένα φωτογραφία του.
Ίσως κάποτε διασταυρωθούν και πάλι οι δρόμοι μας όχι πλέον σ` έναν φανταστικό κόσμο. Το ελπίζω.

2:53 π.μ.

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)