Δύο.

Όπως σκίζεις μετάξι. Αλλά να είσαι εσύ το ξυράφι.

Νίκη όπου έχεις νικηθεί.

Να αναγνωρίζεις την ανωτερότητα και να ρχεται τάχα μου ταπεινά, να σε τσιγκλάει, να σου γλύφει τα πόδια.
Δεν τελειώνει αυτή η κόντρα.

Πάλι θα βουτήξω με τα ρούχα και θα πιαστούμε στα χέρια και στα κύματα.

Δεν ήταν πάντα έτσι.
Κάποτε στην πατρίδα...