Παλιά ταξίδια.
Τσαλακωμένα εισιτήρια. Στην παλάμη.Τα έριξα στην τουαλέτα (Ο Θεός να την κάνει τουαλέτα) του τρένου. Μεγάλη ταχύτητα κι ο ελεγκτής όπου να ναι θα μπει στο βαγόνι. Ποιος ζει σε σπίτι ανανά; ο Μπομπ Σφουγγαράκης. Αλλά εγώ όχι. Εγώ ζω σ' ενα βαγόνι που τρέχει με "ιλιγγιώδη ταχύτητα" (το μαχαίρι θα μπει στο κόκαλο, τι κάνει η πολιτεία κι άλλα τέτοια τσιτάτα...) κι ο ελεγκτής από στιγμή σε στιγμή θα μπει μέσα.Κι όχι ότι με νοιάζει. Έτσι κι αλλιώς μπορώ να βουτήξω έξω οποιαδήποτε στιγμή και να πεταχτώ σ ΄ένα βρεγμένο χωράφι.
Ε δεν μπορεί...
κάποιος θα μου φέρει σταφύλια....
3 σχόλια:
Eμένα πάντως μια φίλη που συνάντησα μου έδωσε μήλα!!
Αδέλφια ξυπνάτε μας πήρε η νύχτα
Από παλιά τα ξίδια
μας χάριζαν ταξίδια
με απούσα μια τάξη ίδια
όπως ξύλο γυαλί και σίδερο και ρόδο
και ένα δάκρυ
δάκρυ διαμάντι
όλα για όλα
υπεραυτολοκλήρωση, εσωστρεφή ξενύχτια,
για μένα, για σένα
και ακόμα πιο πολύ για σένα
και το θολό ξημέρωμα
δικό μας
Δημοσίευση σχολίου